એક વૃક્ષ બળી જાય છે,
પણ અવાજ કેમ ત્યાથી
કોયલનો સંભળાય છે?
કરોળીયાના જાળા, ચકલીના માળા,
પારધીના તીર, ચીથરાને ભાલા,
ફાટેલો પતંગ, ખીસકોલીનાં બચ્ચાં,
માતાની ચુંડળી, સવિત્રીનાં દોરા,
કંકુના ચાંદલા, હીચકાના દોરડા,
પ્રેમીઓના નામ, ચકલીનાં ઈંડા,
ભડકે બળે છે અહી મોરનાં પીંછા,
ગોવાળની વાંસળી, ગોપીના ચાંદલા,
થડની ડાળખી અને, ડાળખીનાં પાંદળાં,
લીલી વાળીયું થશે વેરાન એક રાતમાં,
ડોળો કોઈ બચાવો તેને,
અડધી જુવાની બાકી છે છતા
અકાળે કેમ ગુંગળાય છે?
લાગણીનાં એવા કેવા તાણા વાણા,
વૃક્ષની સાથે પોતે પણ
કેમ બળી મરી જાય છે?
કેટલી વસંતો, કેટલાં વર્ષો,
કેટલી વધી મમતાંની ગાંઠો,
કુદરત શીખવાડી જાય છે અને,
"ચિત" માનવીતો માત્ર દુભાવે છે...
"ચિંતન ટેલર"
No comments:
Post a Comment