રાત્રી આખી હસી-હસીને પરોઢ પડે પછતાય છે,
આંસુઓ છે ચંદ્રના જગને ઝાકળ સમજાય છે.
બે નજરોમાં કેદ રહેલું મન વૈભવને શું કરે?
હાર ભલે હોય ફૂલોના મનને સાંકળ સમજાય છે.
આપી દે જો સ્મિત એમનું હિંમત નબળાં હૈયાને,
તીર, ભાલા અને તલવારો પણ તણખલાં દેખાય છે.
વિચારો સંકુચિત જેના, ક્ષીર અને નીર ને જાણે શું?
શત્રુઓ સાથે સંધિ કરે અને મિત્રોથી ગભરાય છે.
મંઝિલ મારી એમની એક છતાં સાથ દેતાં નથી "ચિત",
બદલ્યો એમણે મારગ માત્ર, અહીં જિંદગી બદલાય છે.
"ચિંતન ટેલર"
No comments:
Post a Comment